DEMİRALAY (Öykü)
DEMİRALAY ''Cenab-ı Kadir mukaddes gayemizi bizi vasıl edinceye kadar silahlarımızı düşman sinesinden ayırmayacağımıza yemin ve alayın bayrağı altında ruhumuzu teslim etmeye imanımızla karar verdik'' Hafız İbrahim Demiralay Fehmi, sımsıkı tuttuğu kuş kafesinin sağa sola hafifçe sallanışını engellemeye çalışarak, iki taraflı odaların merkeze doğru inen çatıları arasında uzanan dar bir koridordan oluşan bahçeyi geçip sokağa çıktı. Yavaş ve düşünceli adımlarla, sokak boyunca yokuş aşağı inmeye başladı. Karşılaştığı bir kaç insanla, yalnızca küçük bir baş hareketiyle selamlaştı. Sessizdi sokak. Ülkenin yarısını düşman, öbür yarısını sessizlik işgal etmişti. Kırılmış camları çuval bezleriyle yamanmış kahvehaneye vardığında vakit öğleyi bulmuştu. Girerken, yine aynı hafifçe eğdiği başıyla selamladı kahvehanedekileri. Kırk yaşlarında, tıknaz, göbekli ve saçının üst kısmı yarı yarıya dökülmüş adam güçlü bir esnemeden sonra; -''Al