Karakuyu Garı (Şiir)
KARAKUYU GARI
Karakuyu garından bir tren kalktı
Sokak lambalarında yorgun kelebekler
Arkasında simsiyah bir sabahtı
Belki görevliler lokomotifleri bekler
Umut
Fırtınalı okyanuslar kadar uzaktı
Karakuyu garında şafak sökerken
Saatler kendisiyle durdururken zamanı
Bir ihtiyar keyifsizce sigara sardı
Torununun ayağında yırtık terlikler
Ve saçlarında ılık bir rüzgar
Tombul bir kadın uykuya daldı
Ben ki bu gece hiç uyumadım
Bahçedeki ateş böceği söndü
Küllüğüm taştı, soğudu çayım
Yapayalnız gölgem duvarda bir kayboldu bir göründü
Bu gece hiçbir derdime çare bulamadım
Bir düdük sesiyle gar hayata döndü
Ve ben tükeniyordum adım adım
2015
Yorumlar
Yorum Gönder