KARANLIĞA ŞİİRLER - 1 (Karanlıkta İzlenen)

                          KARANLIKTA İZLENEN

Aztek yerlileri ve yoksul İspanyol halkına ithafen...

Yağışlardan arta kalan gök gürültüsü ve kasvetli gecede

Nesneler anlatıyor her şeyi kendince,bütün şairaneliğini

Seriveriyor önüme bir kararıp bir aydınlanırken yüzüm

Ortasında yıldırımsı  öcalmaların, bir düş seliymiş gibi

Karanlık...

Karanlık...

Karanlık bir gecede susturdu şarkısını,yarım yamalaktı zaten

Islak çimlere yasladı gitarını, ay geçmiyordu üzerinden

Ve çekti kılıcını; yarılsa gece; inatçıydı; yansıtmazdı dolunayı bu kılıçta da

Küfretti; tütün sardı; gördü gözlerinin kömürlenmiş restini

Ölü ağaçların külleriyle uzandı sigarasına

Ölü ağaçların külleriyle yaktı sigarasını

Ve doğruldu ordu; ölü ağaçların küllerine işedi

Kadın özleme fırsatları çalındı kahve fincanlarında

Yorumlayınca bilici gördüğü o karanlık düşünü

Terli ve kocaman gerdanıyla gözlüğü

Bir gözüne oturmuştu; bakmazdı ötekiyle; kördü öteki gözü

Kara yeşil yapraklarda billurlaşan çiğ

Damlaya dönüşünce ve düşünce toprağa

Sararmış yaprakların hummalı mezarlığına

İrkildi ordu, titredi yapraklardan ve uğultulu sinek sesinden

Acımasızdı çünkü sıtmanın öldürücü dişleri...

***

Ahşap bir verandada - herhangi bir sokağı İspanya'nın

Serdi çamaşırını kadın; köpüklü sular damladı boş kaldırımlara

Birbirinin üzerine; hep aynı yere ama oymuyordu damlalar öbürünün düştüğü hep aynı yeri

Akıyordu yoksul kaldırımlarda; aklanıyordu kadının zarif yüreği

'' Öyleyse'' dedi günahkar '' değilim Latin Amerika'da''

''Öyleyse'' dedi '' Günahsızım!''

''Günahsızım!...''

Çünkü oyuyordu kara yeşil yapraklarda billurlaşan çiğ

Damlaya dönüşünce ve düşünce hep o aynı yeri

İspanyol'un kirli elleriyle dokunmadığı

ve tükürmediği

Hangi ağacın altı varsa Latin Amerika'da

***

Asker gitarını astı dallara

Yürüdü ordu

Gördü baykuş tepkisizliğini uyurken karıncalar

Dehlizlerinde ve küçük gözleriyle esneyen oklu kirpi

Sarı, sarkık dudaklarında kesik tütün şarkısı

Ve elleri uzanmıştı kirli kılıçlarına

Uyandı kılıçlar, anımsadı hepsi aynı geçmişi

Loş bir atölyede kızgın çelikleri dövüyordu ihtiyar

''Bir gemim olsa'' diyordu ''çeksem siyah bayrağımı rüzgara''

Ama ihtiyardı; uzaktan görmüştü patiskaları

Bir yunusu hayal edebilirdi yalnız

Ya da nasıl döner bir albatros bir fenerin penceresinde

Gece fenerdeydi bundan gündüz atölyedeyse

Sırf bunun için gidebilse yeni kıtaya

Öldürebilirdi kara vahşileri hiç çekinmeden

Oysa yaklaşamadı; kalyonlardan iteklendi gövdesi

Öyleyse yontardı hıncını yaptığı kılıçlarda

Öyleyse yerleştirip kalbine kapatırdı bu yarayı da

Kan sızıyordu fenerde dönüyordu albatros

Gemiler yırtmıştı yelkenleri tahta bacaklarıyla

İhtiyarın donmuş gözlerinde patiska

Aksediyordu dolunayda ve hala uyuyordu sular

Uyandı kılıç ve söyledi ıslıklı aryasını

Sularken Aztek köylerini kanlarıyla bebeklerinin

''Tanrım!'' dedi ''rüzgara verdim bak o bordasız gemini''

''Siyah bayrağı çekiyorum; boşalıyor limanların ışığı

Kara vebanın korkulu salvolarıyla gece

Ve her gece yeniden; gerçekleşiyor gördüğün rüya

Diriliyorsun, canlanıyor yaşlı ellerinde biriktirdiğin nefret

Yaratıyorum öldürdüğüm tanrıyı; tanrıların tanrısıyım ben

Eğil; diz çök ve öp keskin dişlerini yaratığının!''

***

Kurudu çamaşırı, bulutlu bir gün batımı, gün batımı izlenmiyordu

Bıçağı bıraktı kadın ''ama olmaz ki'' dedi '' o da canlı, cellat mıyım ben?''

''Yaklaştı günü,çamaşırı toplasam yağmur yağmadan

Çabuk örmeliyim, yarına yetiştirsem yeleği

Nohutu da ıslatmalı şimdiden; ve kapı çalındı, ince bir ışık sızıyordu aralarından

Çekilmiş kuru tahtalar ince ve oyulmuştu tahta kurtlarıyla her gece

''Kim o?'' dedi '' Benim'' dedim '' Açar mısın kapıyı?''

Dışarıda çekiç sesleri, atölyeler ve yangın

Süvari atlarının tırıs nal çınlamaları

Ve iğrenç gıcırtısı küflü tüccar tabelalarının

***

Yanan cesetler ve kumaşlar - hangi kızın örgüsü bu ilkel tezgahlarda-

Hangi desen - hatırlanmaz kül olunca - neden işlenmiş

Ve neyi işlemiş - bilinmez bu da - yoksa aşkı mı?

Yoksa bilir miydi soluksuz bir gece gelen o yabancılar

O pırıldayan taşları görüp de çıldıracaklardı

Ve kesilecekti kızların saç örgüleri

Ve ateş gözlerini geceye açtı Totem

'' Değil mi ki kesildi kızların saç örgüleri

Öyleyse uyumasın silahlar ırmağın rüzgarlı sarnıcında

Öyleyse uyanın; uzanın silahlara!

Öyleyse uyanın; uzanın silahlara!...''

***

Açıldı sürgünün gürültüsüyle çürümüş kapı

Hamile bakışlarında korku biraz da utanç

'' Gel'' dedi '' Gören olmadı ya seni gelirken''

Işıklıysa kırmızıydı yoksa koyu seçilmeyen renk

Savrulurken verandadan akan rüzgarla elbisesi

''Nasıl sakınayım'' dedi ''ısırgan otu çiğneyen dillerinden''

Boş gözleri geziyordu yankısız duvarlarda; siliniyordu kimsesiz bakışları da

Köşede, sehpa üstünde boydan boya çatlamış vazo

ve üstünde asılı bir ikona süslüyordu duvarı

Gıcırdayan küflü tüccar tabelaları

Dilencinin tükrüğünde serseri bir esinti

Ve çıngırak sesleri gereksiz kılıyordu ikonaları

İndik sokağa; bakmadık bile -çoktan sönmüştü yangın-

Dökük dişlerinde sürücüyü haykıran atlar

Durdurdular faytonu ve ben nazik bir İspanyoldum

Niye bakıyordu dilenci? Tükrüğü köpürmekteydi hala

Ellerim önümdeyken, avuçlarım terletirken kasketi

Su birikintilerinde taraçalar dansediyordu

Karnını okşadı kadın ''Ah'' dedi '' ah ben hizmetçiyken!...''

Tekerler ağırlaştı, sularda yağmur izleri ve bozulan büyüsü dansın

Avuçlarımda kasket, sürücünün kahkahası, ağzının kenarında altın bir köpek dişi...

14 Ağustos 1998